UWAGA!

ZMIENILIŚMY SIEDZIBĘ

Wszystkich zainteresowanych

ekspozycyjną działalnością

Miejskiego Domu Kultury

zapraszamy do galerii

ART adres

Skoczów, Rynek 18

MISYJNA OTWARTOŚĆ NA UKRAINĘ

Po raz kolejny (40-sty!) Warsztat Sztuk – oddział Miejskiego Domu Kultury – zaprasza na wystawę. Tym razem w galerii można zapoznać się z bogato przedstawionym na reportażowej fotografii życiem Romów na Ukrainie, a dokładnie na terenach zwanych Zakarpaciem. Wystawa obrazuje ogrom biedy, brak podstawowych środków do życia – takich, jak: woda, leki, czy odzież, jak również i walkę z tą biedą, którą podejmują mieszkańcy. Romowie z tamtejszych wiosek (Mukaczevo, Domboki, Velkie Lucki, Barkasovo) niejednokrotnie jednak nie widzą możliwości poprawy ich egzystencji trwając w niej bez większych zmian. Każdą naprawdę widoczną zmianę na lepsze zawdzięczają misyjnej ingerencji Biblijnego Stowarzyszenia Misyjnego. Jego członkowie organizują wyjazdy w tamte rejony spiesząc Romom z pomocą w szerokim zakresie. Oprócz żywności, odzieży, koców, artykułów szkolnych dzielą się z miejscową ludnością Słowem Bożym.

            W dniu otwarcia wystawy – 26 maja – członkowie BSM opowiedzieli gościom wernisażu swe wrażenia. Paweł Bruzda zwrócił uwagę na wszelkie zależności, okoliczności i często niewyobrażalne realia, będące chlebem powszednim żyjących na Zakarpaciu Romów. Wypowiedź tą uzupełnił osobistymi odczuciami inicjator wystawy – Jan Szczypka. Po przybliżeniu tematu zrodziła się chęć zorganizowania koncertu charytatywnego, z którego dochód przeznaczono by na najpilniejsze przedsięwzięcie - budowę studni w pitną wodą.

            Wszystkich zainteresowanych misyjna działalnością wśród Romów, niesieniem im pomocy, a także wnikliwym poznaniem tego tematu zapraszamy na wystawę, która potrwa do 22 czerwca. Zwiedzać ją można od wtorku do piątku w godz. 14:00 – 18:00, a także w tych samych godzinach podczas Dni Skoczowa (8 – 9 czerwca). Ze względu na edukacyjny charakter ekspozycji zapraszamy w sposób szczególny szkoły. Termin i godzina wizyt klas do uzgodnienia pod numerem: 033 4579 16 69.

Julia Broda

            Specyficzny dialog pomiędzy tradycyjnym malarstwem a nowoczesną grafiką komputerową został wpisany w kwietniową ekspozycję Warsztatu Sztuk. Zaprezentowane tam prace plastyczne Doroty Makuli emanują tym właśnie dialogiem, jednocześnie rozświetlając w wiosenny sposób galerię. Wiosek ten z pewnością podzielają goście wernisażu w/w wystawy, który miał miejsce 14 kwietnia. Wydarzenie to stanowiło okazję do odsłonięcia kulisów twórczości autorki, opierających się w dużej mierze na spontaniczności. Cecha ta bardzo jednoznacznie determinuje malarstwo Doroty, czego następstwem jest kilkakrotne przemalowywanie wydawałoby się ukończonych już obrazów z niejednokrotnym wykorzystywaniem niektórych starszych partii do nowych kompozycji. Spontaniczność wpływa również na prace graficzne, których łatwość powstawania jest zaskakująca. Patrząc na grafiki Doroty możnaby stwierdzić, że każdy kaprys, czy temat (czasem odbiegający od plastycznych wyobrażeń) wart jest ujęcia w takiej właśnie formie, co więcej wydaje się dla niej stworzony.

Natura oczami skoczowianina
dla Wojtka Wandzla

Na tej wystawie wielokroć
Z wrażenia trzeba dech wstrzymać
Wśród zdjęć natury ujrzanej
Oczami skoczowianina

Widoki prawie bezkresne
Czasami człowiek gdzieś mały
Trochę zieleni, pól, kwiatów
Lecz głównie niebo i skały

Niebo jak wielka arena
A chmury jak wojownicy
Barwy ich, szyki, przemarsze
Obiektyw wiernie uchwycił

Niżej rozległe przestrzenie
Z ostrymi liniami szczytów
Lub całkiem płaskie, łagodne
Rzepaku łan w czas rozkwitu

Woda się szkli na kamieniach
Stoi w jeziorach, schnie w stawie
Dziewczyna z mewą nad wodą
Króluje całej wystawie

Na grani, gdzie nawis śnieżny
Ktoś podejść bliżej nie może
Krok jeden, ku nam, a zginie
To człowiek przecież, nie orzeł

Są jeszcze w wodzie odbicia
Jak druga natura natury
Że nie wiadomo, czy niebo
Jest w dole, czy jest u góry

Dość pusto, przerażająco
Wygląda nasza planeta
W tych kadrach wielkich, gdzie człowiek
Stanowi maleńki detal

Żywioły wszystkie obecne
Nie widać tu tylko ognia
Lecz dużo go - mam nadzieję
W tym, co utworzył ten obraz

Brenna, 3.02.2007
Maria Burek

OSIEM SPOJRZEŃ NA SZTUKĘ

            Bohaterami lutowej wystawy „Spojrzenia”, prezentowanej w galerii Warsztatu Sztuk, są nauczyciele plastycy związani ze Skoczowem. Ekspozycja pełna jest zatem najróżniejszych wizji malarskich, graficznych, hafciarskich, rysunkowych, a nawet modelarskich, charakteryzujących twórczość pedagogów. Wśród oglądanych prac znajdują się rysunki twarzy, wplecione w baśniową konwencję, autorstwa dyr Gimnazjum nr 2 – Agaty Staszczyszyn, wyszywane obrazy pełne kontrastowych kolorów Kariny Szewczyk, uczącej w Zespole Szkół nr 3, jak również olejne  i modelarskie prace jej męża Hieronima, dzielącego swe plastyczne pasje z uczniami SP nr 3 oraz uczestnikami zajęć modelarskich, odbywających się w Miejskim Domu Kultury. Wśród pozostałych prac na uwagę zasługują animalistyczne grafiki Iwony Korus - instruktora zajęć plastycznych w MDK i ekspresyjne, pełne kolorów i żywiołowości, realistyczne i abstrakcyjne obrazy prowadzącego warsztaty plastyczne w Warsztacie Sztuk - Rafała Raszki. Na wystawie prezentowane są także prace nauczycielki sztuki w Zespole Szkół nr1 – Katarzyny Respondek, do których zaliczają się dwie grafiki, rysunek oraz dwa obrazy namalowane na płótnach. Nie zabrakło też pejzażowych akwareli autorstwa Jerzego Czyża – jedynego nauczyciela odmiennego od wyżej wymienionych przedmiotów – wychowania fizycznego. Miejsce szczególne stanowi ekspozycja prac zmarłego dwa miesiące wcześniej długoletniego nauczyciela SP nr 1 – Jana Brody, ukazująca przekrojowo jego plastyczną działalność w postaci grafiki, obrazu malowanego farbami plakatowymi, olejnymi i akwarelami.

            Wernisaż otwierający wystawę „Spojrzenia” odbył się 4 lutego. Wydarzenie to miało na celu nie tylko zestawienie często nie prezentowanej wcześniej twórczości skoczowskich nauczycieli plastyków, ale także zwrócenie uwagi na istotność edukacji artystycznej w szkołach i poza ich murami, czego dowodzą wypowiedzi autorów prezentowanych prac, wpisane w informator wystawowy. Wszystkich ciekawych lektury oraz zainteresowanych poczynaniami skoczowskich nauczycieli w świecie sztuki zapraszamy na wystawę od wtorku do piątku w godz: 14.00 – 18.00 do Warsztatu Sztuk, mieszczącego się przy ul. Słonecznej 16.

Julia Broda      

ABSTRAKCJA I PRZEMIJANIE

wyślij komentarz

zobacz komentarze (2)

CZĄSTKA EGZOTYCZNEGO KONTYNENTU W JESIENNYM SKOCZOWIE

OCZY AFRYKI

Dzieci. Przemierzając afrykańskie sawanny w każdym miejscu i czasie spotykam jej małych mieszkańców. Początkowo dzieci boją się "białego przybysza", ale z czasem ciekawość i niecierpliwość biorą górę. Maluchy podchodzą bliżej i chętnie pozują do zdjęć. Nie boją się, często w zamian za fotkę wyciągają rączkę po "kado" czyli po podarunek (prezent). Małe murzyniątka nie znają świata "białych". Ale ufnie chcą, by wziąć je w ramiona, przytulić, pogłaskać. W ich oczkach widać iskierki nadziei, ochotę na gaworzenie po francusku lub angielsku- lecz zazwyczaj mówią jedynie w swoim plemiennym narzeczu. Afrykańskie maluchy często są brudne, zakurzone, prawie zawsze chodzą boso, nic nie jedzą i piją wodę pełną bakterii malarii lub innych chorób. Niby są takie same jak nasze dzieci - a tak bardzo inne. Bo pozbawione perspektywy. Ale są cudowne, wdzięczne i radosne. Uśmiechnięte często przez łzy. Ochocze. Otwarte na świat. Rezolutne, zaradne i waleczne. I na swój sposób szczęśliwe.



Byłem w Afryce. W samym jej sercu. Nie z biurem podróży. Nie z wycieczką zorganizowaną. Nie z katalogu. Wybrałem się w podróż bez hoteli, szwedzkich stołów i recepcji. Moja Afryka pokazała mi się cała; od Sahary, blisko Jeziora Czad, po Gabon i Gwineę Równikową, przez cały Kamerun. A wszystko zaczęło się na początku stycznia. Dla Europejczyków to najlepsza pora na takie ekstremalne eskapady. Afrykańska pora sucha uderza wprawdzie suchym i gorącym powietrzem ale brak deszczu i niska wilgotność sprzyja wędrówkom. Wypalona słońcem sawanna, która woła o wodę, pełna jest wtedy pyłu harmatanu. Ten pustynny wiatr, wiejący od Sahary w głąb lądu, przeszywa każdy skrawek ciała, wdziera się w tryby aparatów fotograficznych, z wody robi mętny płyn nie do picia... Czułem, jakby ten ląd bronił się przed ekspansją kolejnych ciekawskich białych. Wychowany na afrykańskim Hemingwayu, czytając kiedyś Karen Blixen, oglądając "Marzyłam o Afryce", a przede wszystkim mając jeszcze świeżo w pamięci moją wcześniejszą podróż na Czarny Ląd, mniej więcej wiedziałem czego mogę się spodziewać. Afryka zachwyca i zniewala krajobrazami. Widoki wędrującego do wodopoju stada słoni, stojące w cieniu wysokich eukaliptusów żyrafy, olbrzymie hipopotamy wylegujące się w wodzie jeziora Lagdo, lub wesołe małpy zwinnie skaczące po palmach i piaskowych głazach powodują, że czułem się jakbym wszedł do telewizora, do programu Tony Halika... Koryta wyschniętych, okresowych rzek podobne są do szerokich, szutrowych autostrad. Często można spotkać tam ludzi myjących się w resztkach wykopanej wody, pojących bydło (wychudzone, kościste krowy). Kobiety z dzbanami na głowach chodzą tam prać, kąpią dzieci. A wzdłuż brzegów spotkać można małych chłopców zbierających resztki wysuszonego drewna. Znoszą to potem do swoich domostw, wiążą sznurem z prosa i starają się takie wiązki sprzedawać na okolicznych targowiskach. A targowiska to osobna historia... Odbywają się codziennie w innym miejscu rozłożystego płaskowyżu sawanny. Często są to place wydzielone przez szefów wiosek gdzieś w centrum osad. I przychodzą tam wszyscy. Wszyscy ze wszystkim. Można kupować lub się wymieniać. Można naprawić rower i buty (jeśli ktoś ma...), można sprzedać ananasy i cytryny, obszyć batiki (ręczne malowidła na płótnie). Targ, to miejsce gdzie spotykają się znajomi i rodziny. A po handlowaniu przychodzi czas na miejscowe alkoholowe specjały, czyli bil-bil. Trochę to piwo, trochę wino robione z milu czyli ichniejszego zboża. I tak dzień w dzień, bo nazajutrz jarmark jest w innym miejscu. I normalne, że zamiast nazw dni tygodnia używa się zamiennie nazw miejsc gdzie będzie kolejne targowisko. Bo środa to Bibemi, a czwartek to Adumri. Afryka jest kolorowa. Wielokrotnie zdziwiony byłem widokiem przepięknie kolorowo ubranych ludzi. Ogólne ubóstwo i bieda powodują, że stroje te nie są codzienne. Kobiety odziane w pań (obszerna płachta materiału) z dużą starannością dbają o wymyślne nakrycia głowy. Ozdobne fryzury, chusty lub tzw. czapki Bamileke utkane są z tęczy barw. Używane materiały są bardzo kolorowe i żywe. Odmiany czerwieni, zieleni, i granatu nadają całemu otoczeniu niesamowitego kolorytu. A ciemnordzawe, laterytowe drogi w kontraście i bliskości z żywozielonymi palmami i gajami bananowymi ukazują Afrykę jako kontynent różnic i niezapomnianych pejzaży. Często też widać jak powoli wkracza w tamten świat europejska lub światowa cywilizacja. Dżinsy, adidasy lub T-shirty nikogo już nie dziwią. Natomiast obawę i często strach powoduje aparat fotograficzny - traktowany przez dzieci z zabawą, niektórym kojarzył się z pistoletem... Przemierzając dżipem kilka tysięcy kilometrów, od spalonej słońcem afrykańskiej sawanny aż po rozległe połacie lasów równikowych, oglądając uprawy kawy i herbaty, orzeszków i sezamu, patrząc na zbiory cytrusów i bawełny, odnosiłem często wrażenie jakbym spotkał się z jakąś zaginioną cywilizacją. Bez telewizji, Iraku, parlamentów, hipermarketów i Internetu. Jeszcze niedawno jako pieniędzmi płacono muszelkami korii. Dziś zamiast papieru toaletowego często używa się liści lub... kamieni. Po wodę chodzi się pięć kilometrów. Handluje się drutami wyciągniętymi z opon. A zamiast cukierków dzieci żują pałki trzciny cukrowej... Zegarki bez cyferblatów, okulary bez szkieł. Rytm dnia wyznacza słońce; bliskość równika powoduje szybki zmierzch i długą, dwunastogodzinną noc. A w nocy szczekają psy, rżą osły, gryzą komary i pieją koguty... Byłem w Afryce. W samym jej sercu. Nie w turystycznej Kenii. Nie w europejskiej Tunezji czy Maroku. Zobaczyłem prawdziwą, dziką i nieokiełznaną Afrykę, gdzie na białego wołają nasara, gdzie kobiety z plemienia Mbororo sprzedają kozie mleko, gdzie wszystko jest jak żywy heban i gdzie z pewnością znowu wrócę...

Maciej Kalarus

 

Julia Broda

 

 

Obrazy Mirosława Ogińskiego, wyeksponowane w maju w galerii Warsztatu Sztuk, charakteryzuje precyzja, dokładność, realizm. Uwiecznione na ponad osiemdziesięciu rysunkach i akwarelach cerkwie i kościoły drewniane posiadają ponadto walory dydaktyczne, gdyż przy ich pomocy można w wyczerpujący sposób poznać konstrukcję tych sakralnych budowli, a także ich typowe elementy - właściwe architekturze poszczególnych regionów. Nie można odmówić im również wartości historycznej, zważając na fakt wpisania wielu z zilustrowanych kościołów do rejestru zabytków, a nawet na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Nierzadko portretowane przez artystę budowle uległy i nadal ulegają dużym zniszczeniom, a często i całkowitej destrukcji, co jest efektem podpaleń lub też innych rodzajów wandalizmu. Te urocze i pełne klimatu świątynie nie są obiektami popularnymi, przynoszącymi zyski, a nawet w wielu środowiskach uchodzą za przeżytek i symbol braku postępu. Toteż istnieją nikłe szanse na ich ocalenie i przetrwanie w czasach kultu dobrobytu i konsumeryzmu.
Mirosław Ogiński - bytomianin oraz absolwent P. L. S. P. w Katowicach, zwracał uwagę na te aspekty 7 maja podczas wernisażu wystawy. Jego sposobem na ocalenie pięknych polskich kościółków drewnianych i cerkwii jest ich narysowanie. W ten sposób przedłużył żywotność wielu nieistniejących już obiektów. Inną funkcją tej artystycznej działalności jest rozpropagowanie unikalnego piękna i niepowtarzalnej atmosfery uwiecznianych miejsc oraz zarażanie tym pięknem innych. Wycinek jego wieloletnich plastycznych działań, objęty wspólnym tytułem "Cerkwie i kościoły drewniane południowej i południowo-wschodniej Polski", można oglądać w galerii "Warsztatu sztuk" do 25 maja od wtorku do piątku w godz. 14.00 - 18.00. Serdeczne zapraszamy!

Julia Broda

Wszelkie szczegóły otaczającego nas mikrokosmosu można odnaleźć na zdjęciach Silvestra Szabó, znajdujących się w galerii "Warsztatu Sztuk". Fotograf - mieszkaniec Karwiny - od wielu lat śledzi życie chrząszczy, pająków, modliszek, motyli, biedronek, czy żab, udokumentowując następnie ich piękno na kliszy. Fotografowanie przyrody to tylko jedna z dziedzin, jaką się zajmuje. Bliskie mu są również takie tematy, jak zaułki starych miast z ich zabytkowymi kamienicami, mostami, kościołami, fontannami i zamkami. Silvestr Szabó należy do karwińskiego "Foto Klubu", w którym udziela się podczas nieczęstych pobytów w Czechach. Właśnie wtedy znajduje czas na swe artystyczne hobby.
Podczas wernisażu - 8 czerwca - nieobecnego artystę reprezentowała żona Lucie Szabó. O sztuce fotografii, wadze ekologii, a także dotychczasowych efektach współpracy karwińsko-skoczowskiej mówili pozostali goście zza Olzy przybyli na uroczyste otwarcie wystawy: mgr Antoni Petraś - primator Karwiny, jak również koordynatorzy współpracy miast wyszechradzkich: Henryk Kubienka i Josef Adamek. Wśród pozostałych gości nie zabrakło młodzieży, która prócz prezentowanych zdjęć miała okazję niejednokrotnie po raz pierwszy przyjrzeć się i przysłuchać dźwiękom harfy. Cztery utwory zagrane na tym oryginalnym instrumencie przez skoczowską gimnazjalistkę - Klarę Wośkowiak były bowiem ozdobą tego fotograficznego i międzynarodowego wydarzenia.
"Fotoekologię" - wystawę towarzyszącą XXXVIII Dniom Skoczowa - można zwiedzać w terminie 8 czerwca - 8 lipca w "Warsztacie Sztuk" MDK przy ulicy Słonecznej 16 od wtorku do piątku w godzinach 14.00 - 18.00. .

Julia Broda

Absynt zwany "Zieloną wróżką" zdominował 1 kwietnia wernisaż wystawy Sylwii Kożdoń w Warsztacie Sztuk MDK pn. "Osiodłać dziki wiatr". Na parę chwil skromna galeria zamieniła się w Montmartre i centra światowej sztuki od Europy po Daleki Wschód. Wszystko za sprawą niezwykle energicznej i twórczej Autorki zafascynowanej malarstwem, wieloma jego przejawami i stylami, od tych najdawniejszych po współczesne. Pasja z jaką opowiadała o swojej przygodzie z paletą, o zauroczeniu wybitnymi artystami, o swojej przemyślanej drodze przez sztukę zahipnotyzowała publiczność, która zanurzona w zielonkawo-niebieską aurę deklamowanej poezji podróżowała po Paryżu, Grecji czy Włoszech, do miejsc znanych i cenionych przez malarkę. Rzadko się zdarza, aby artystka tak zdominowała wystawę poprzez ciekawe, niezwykle barwne i pouczające dywagacje o miejscu człowieka w kulturze i o tym, jak ważne jest jego twórcze podejście do otaczającej go rzeczywistości.
Tytuł wystawy pochodzi od odręcznego wpisu znalezionego przypadkowo przez S. Kożdoń w atlasie anatomicznym. Malarka jest bowiem po studiach pielęgniarskich, pracuje w cieszyńskim szpitalu i sekretarzuje Towarzystwa Miłośników Skoczowa. S. Kożdoń niczym dobra, zielona wróżka zwróciła w ten sposób uwagę na rolę przypadku, na to, jak istotne jest codzienne, pozytywne nastawienie do tego co przynosi życie. Podkreśliła też, że o szczęście trzeba walczyć poprzez twórczość, aby nie stracić wiary w piękno świata i ludzi, w idealizm, który dla niej samej, m.in. bez malarstwa byłby tylko filozoficzną pozą. Ta niezwykła, magiczna wystawa, na której wystąpiła także młoda, skoczowska skrzypaczka Martyna Postrzednik będzie czynna do 29 kwietnia.

Robert Orawski

Portrety, autoportrety, pejzaże, martwe natury, ilustracje rodem ze świata fantazy zdobią w marcu galerię "Warsztatu Sztuk". Ich autorką jest mieszkanka Skoczowa Sylwia Króliczek. W dniu wernisażu - 7 marca - wszyscy zainteresowani mieli okazję dowiedzieć się czegoś więcej na temat prezentowanych prac, pasji, zainteresowań oraz planów bohaterki artystycznego wieczoru. Tegoroczna maturzystka skoczowskiego liceum udowodniła po raz kolejny, że w naszym mieście nie brakuje młodych kreatywnych twórców, ośmielając ich tym samym do podobnego, publicznego odkrywania skrywanych talentów.
Wystawę obrazów Sylwii Króliczek, zatytułowaną "Chwila impresji", można zwiedzać do 25 marca od wtorku do piątku w godz. 14.00 - 18.00 w galerii "Warsztatu Sztuk", mieszczącej się przy ulicy Słonecznej 16. Serdecznie zapraszamy!

Julia Broda

CERKIEW, NATURA, PASJA
czyli CIESZYŃSKIE STUDIO TEATRALNE w fotografii

Łemkowskie, białoruskie oraz ukraińskie pieśni były atrakcją kolejnego wernisażu, mającego miejsce w oddziale MDK - "Warsztacie Sztuk". Treść wystawy otwartej 5 lutego stanowią fotografie dokumentujące poszukiwania teatralne Cieszyńskiego Studia Teatralnego. Ekspozycja nosząca tytuł "TeatrGóryChmury" prezentuje działalność inspirująco-warsztatową wyżej wymienionej grupy teatralnej, przeprowadzaną na terenach Huculszczyzny, Bieszczadów, a dokładnie we wsiach: Poraż, Niebieszczany, Mokre, Morochów, które jak niewiele w współczesnych czasach oddają charakter żywych skansenów, przepełnionych głęboką tradycją, niepowtarzalną specyfiką. Swoistość tamtejszego życia oraz teatralnych natchnień, rodzących się w tych okolicach, przybliżył gościom wernisażu założyciel i reżyser spektakli CST - Bogusław Słupczyński z żoną Katarzyną. Wykonali również przywołane wcześniej pieśni wraz z etnologiem Januszem Ziębą, grającym na akordeonie.

Julia Broda

Po raz drugi w galerii "Warsztatu Sztuk" można obejrzeć ekspozycję fotografii przyrodniczej. Prezentowane zdjęcia są drobnym wycinkiem zbioru mieszkańca Górek - Marka Śniegonia. Autor wykadrował za ich pomocą bajkowo kolorowy świat ptaków, owadów, roślin, grzybów. Sporo uwagi poświęcił również uroczym zakątkom źródeł rzeki Wisły, portretując wielokrotnie kaskady okolicznych wodospadów. Otwarcie wystawy, mające miejsce 6 listopada, zgromadziło miłośników przyrody, jak i zarówno fotografów, dzielących tę samą pasję. Mieli oni okazję nie tylko poznać zdjęcia wspomnianego fotografa - przyrodnika, ale też i pooglądać sporą ilość slajdów, uatrakcyjniających wernisażowy wieczór.

Julia Broda

Realistyczne malarstwo Leny Rybicy w dwudziestu dziewięciu odsłonach zdobi tego miesiąca galerię "Warsztatu Sztuk". Wernisaż październikowej ekspozycji miał miejsce 1 X. Stał się okazją do osobistego poznania autorki prezentowanych prac, a także wysłuchania, co w tej materii ma ona do powiedzenia. Wśród malarskich wskazówek znalazło się uwielbienie dla naszej rodzimej przyrody, ale także docenienie innego bogactwa natury, wzrastającego w odmiennych klimatach. Udało się je autorce poznać podczas licznych plenerów. Ich wspomnienie znalazł się m.in. w pejzażach hiszpańskich oraz w sylwetce greczynki ubranej w tradycyjny strój. Pozostałe prace gloryfikują piękno najpospolitszych polskich chwastów, odzwierciedlają atmosferę górskich potoków, wiejskich zagród, tamtejszych oraz dzikich zwierząt, jak również widoków z Cisownicy - miejsca zamieszkania malarki. Specjalne miejsce zastrzeżono we wnętrzu galerii dla różnobarwnych kwiatów, których portretowanie na płótnie, czy szkle przynosi pani Lenie tyle samo satysfakcji.

Julia Broda

Czegoś takiego jeszcze nie było. Kolorowe płaszczyzny olbrzymich rozmiarów zapełniają niemalże całą galerię. Geometryzacja kształtów emanuje pełnią dekoratywności. Zimne, niemalże cyrklem wykreślone krawędzie kontrastują z miękkim dotykiem pędzla. Trwa wzajemne przekomarzanie: matematyczna nieskazitelność kontra miękka półprzezroczystość. A wszystko łączy wspólne źródło koloru.
Zapraszamy wszystkich odważnych do odwiedzenia galerii Warsztatu Sztuk w celu wiosennego oswojenia abstrakcji. Wystawę malarstwa Marzeny Kleszcz – Małysz można zwiedzać od 6 marca (wernisaż, godz. 18.00) do 2 kwietnia, przy ulicy Słonecznej 16. Galeria czynna jest od wtorku do piątku w godz. 14.00 – 18.00.

Julia Broda

W sobotni wieczór 10 stycznia br. w "Warsztacie Sztuk" przy ulicy Słonecznej w Skoczowie odbył się wernisaż wystawy malarskiej Gabrieli Pająk. Wystawa nosi tytuł: "Piękny jest ten świat, a zwłaszcza konie".
Pani Gabriela uprawia głównie malarstwo olejne, akwarelowe, na szkle i porcelanie, ale także inne techniki. Pierwszy raz pokazała swoje prace na wystawie grupy plastycznej "Demon" w roku 1970 w klubie studenckim "Gołębnik" Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od końca lat 80-tych wystawia indywidualnie. W Wiśle zadebiutowała w roku 1997 w galerii "Kufa Jama", a od roku 2000 należy do stowarzyszenia "Grupa Twórców Wiślańskich" w Wiśle.

Artystka maluje pejzaże, portrety, a także kwiaty. Przede wszystkim bukiety, które sama komponuje. Zaznacza, że to jeden z jej ulubionych tematów. Uchwyca piękno kwiatów, które trwa na obrazie, podczas gdy bukiety więdnieją. Szczególnym tematem są również konie, które przedstawia bardzo realistycznie. Maluje z natury lub ze zdjęć wykonanych głównie w zaprzyjaźnionej stadninie w Górkach Wielkich.

Malarstwo pani Gabrieli cechuje duży optymizm oraz żywe bogactwo kolorów. Jak mówi sama autorka, chciałaby aby oglądający jej prace choć na chwilę mogli oderwać się od codziennej, szarej rzeczywistości.

Wernisaż niewątpliwie był bardzo udany. Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do obejrzenia wystawy, która potrwa do końca stycznia. Galeria w "Warsztacie Sztuk" czynna jest od wtorku do piątku w godzinach 14:00 do 18:00.

mgr Ewa Bojda
Biuro Promocji i Informacji

Umykająca barwność listopadowej przyrody nierzadko prócz zadumy i refleksji wywołuje smutek i tęsknotę za jej świeżością, różnorodnością i nieustannym wzrastaniem. Ekspozycja prezentowana w "Warsztacie Sztuk" ma zatem na celu wprawienie w zachwyt wszystkich przywiązanych do wymienionych walorów przyrodniczych, a także służy z pewnością przedłużeniu tych zalet w czasie jesiennej słoty. Wystawę tworzą 33 zdjęcia dużego formatu wykonane w niezwykle uroczych miejscach naszego kraju. Pierwszy z autorów - Łukasz Łukasik na kliszy fotograficznej zarejestrował życie zwierząt, głównie ptaków, zamieszkujących pobliskie Jezioro Goczałkowickie, tymczasem współautor wystawy - Marcin Kępski zaprasza zwiedzających na krótką wycieczkę po Słowińskim Parku Narodowym, Parku Narodowym Gór Stołowych, a także naszych, zimowych Beskidach. Atrakcją wernisażu, mającego miejsce 8 listopada, był autorski pokaz przezroczy o tej samej tematyce, a także szereg opowieści ukazujących tę uczącą niezwykłej cierpliwości pasję od kuchni. Wśród gości przybyłych tłumnie tego wieczoru do galerii przy ul. Słonecznej 16 znaleźli się miłośnicy przyrody, fotograficy naszego regionu, a także liczne grono ludzi, którym przyroda jest bardzo bliska, a niekiedy nawet wpisana jest w ich życie na stałe, gdyż wiąże się bezpośrednio z ich zawodem (Jarosław Gil, Marek Śniegoń, Piotr Piotrowski). Grono zwiedzających może powiększyć każdy zainteresowany odwiedzając galerię w dniach od wtorku do piątku w godzinach 14.00 - 18.00 aż do 28 listopada. Serdecznie zapraszamy i życzymy niepowtarzalnych wrażeń.

Julia Broda

Data 4 października jest datą kolejnego wernisażu otwierającego wystawę malarstwa w Warsztacie Sztuk. Tym razem w galerii znalazły się 23 obrazy autorstwa Soni Anny Nowosielskiej, objęte wspólnym tytułem "Portrety". Odnaleźć w nich można emocjonalną ekspresję, zaakcentowaną zdecydowaną kolorystyką, którą często podkreśla wyrazisty kontur odgradzający rygorystycznie miękkość wyrażanych za pomocą pędzla kształtów. Wśród sportretowanych modeli natknąć można się na wielkie osobistości filozoficznego świata, a także świata sztuki, czy wręcz osoby bliskie samej autorce, bądź też bezimienne personifikacje żywiołu lub emocji. Wernisaż, mający miejsce w pierwszą sobotę miesiąca, był okazją do przybliżenia inspiracji malarki, a zarazem poetki. Okazało się także, iż zapoczątkował drugą, równoległą wystawę Soni. Pierwsza bowiem aktualnie ma miejsce w bawarskiej galerii Artoz - Media w Niemczech, o czym świadczyła obecność przedstawiciela świata telekomunikacji i multimediów z tego właśnie terenu.

Wystawę można zwiedzać do końca miesiąca w godzinach 14.00-18.00. Serdecznie zapraszamy wszystkich ciekawych malarskiego wizerunku sportretowanych uczuć.

Julia Broda

Kapelusz z "Polkapu" znany jest na całym świecie. Jest też jedynym wyrobem spośród licznych wyrobów skoczowskich fabryk, który przy nikłym udziale maszyn wytwarzany jest w znacznej mierze ręcznie. A zatem ma własnego autora, a także kierowany jest do konkretnego odbiorcy. I w tym miejscu już pojawia się pierwsza analogia do dzieła sztuki, eksponowanego najczęściej w galeriach. Technologia wyrobu kapeluszy z włosa króliczego, jak i zarówno z wełny to sztuka sama w sobie. Kolejne etapy, które musi przejść każdy egzemplarz nakrycia głowy są niesamowicie skomplikowane i dla wielu niewtajemniczonych zupełnie niewyobrażalne. Nie przystoi jednak nam skoczowianom nic nie wiedzieć o procesie produkcji wiodącego zakładu tej branży w całej europie. Nie wypada nam także trwać w tej niewiedzy, kiedy to podczas coraz to nowych okoliczności wyżej wymienione kapelusze przyczyniają się do dumy skoczowian, rozsławiając nasze miasteczko i nas samych za granicami regionu, kraju, a nawet i samego kontynentu. Aby im na swój sposób podziękować i docenić ich znaczenie uczyniono je bohaterami wrześniowej wystawy udostępnionej zwiedzającym w "Warsztacie Sztuk". Podczas wernisażu, mającego miejsce 5 września, oddział MDK zaszczycili swą obecnością dawni pracownicy fabryki, a także przedstawiciele kadry kierowniczej. Ich wyczerpujące opowieści o "Polkapie" - pracy w tym zakładzie, surowcu użytym do wyrobu kapeluszy, technologii, różnicach między ich konkretnymi formami, a także sytuacji na rynku tego artykułu w dniu dzisiejszym i w latach minionych - stanowiły doskonałe dopełnienie do prezentowanych eksponatów.

Julia Broda

Tegoroczny plener malarski "Biszoriada" przebiegł w niezmiernie gorącej atmosferze. Upalne lato dało o sobie znać w całej pełni, dzięki czemu po raz pierwszy organizatorzy tego przedsięwzięcia - MDK i Towarzystwo Miłośników Skoczowa - nie musieli bać się o aurę. Tymczasem pojawiły się obawy samych uczestników pleneru, którzy w tak wielkim upale mieli trudności ze skupieniem uwagi jedynie na plastycznych rozwiązaniach swych pomysłów. Jednakże i ta przeszkoda okazała się do pokonania, czego efektem są zgromadzone i wyeksponowane obrazy w galerii "Warsztatu Sztuk". Od 9 do 29 sierpnia można tam więc oglądać skoczowskie pejzaże widziane oczami czterech kobiet umiejących dostrzec piękno w zakątkach naszego miasteczka. Technika, za pomocą której zostały udokumentowane widoki Skoczowa nie jest jednorodna, co stanowi jeden z atutów ekspozycji. Wśród kolejnych należałoby wymienić obecność rysunków dziecięcych, jak również i możliwość zestawienia ogółu prac autorek w różnym wieku, a także okazję przyrównania dzisiejszych, plastycznych wizerunków Skoczowa do przykładowego obrazu Edwarda Biszorskiego. Wernisaż opisywanej wystawy był sposobnością do bliższego poznania malarek goszczących w Skoczowie podczas "plenerowego tygodnia". Eugenia Piotrowska, Gabriela Pająk oraz Monika Poray-Zbrożek należą do grupy malarzy amatorów "Wiślanie". Czwarta uczestniczka "Biszoriady" to skoczowianka - Agnieszka Żur, która po licznych sukcesach literackich postanowiła spróbować swych sił w sąsiedniej dziedzinie sztuki. O samym Edwardzie Biszorskim, a także działalności Koła Przyjaciół Edwarda Biszorskiego powiedzieli kilka słów jego prezes - Karol Kajzer oraz prezes Towarzystwa Miłośników Skoczowa - Robert Orawski. Warto zauważyć, iż wspomniany wernisaż zbiegł się z inauguracją działalności nowo powstałej skoczowskiej galerii. Miejmy nadzieję, że organizowane w jej murach ekspozycje wpiszą się na stałe nie tylko w kalendarz kulturalnych imprez Skoczowa, ale także i świadomość skoczowian, dzięki czemu adres kolejnej wystawy poplenerowej - Biszoriada 2005 - będzie już wszystkim bardzo dobrze znany.

Julia Broda