Ochrona danych osobowych
Deklaracja dostępności
MCK Polityka ochrony dzieci 2024
BIP

Filmowy flirt ze sztuką #21


Cykl artykułów, w których film staje się furtką do największych, światowych muzeów i galerii sztuki, do pięknych, zabytkowych uliczek miast, a nawet do umysłów artystów!

 

Chcemy polecić Wam kinematografię, dostarczającą niezapomnianych wrażeń! Chcemy inspirować sztuką, pisząc o niej w sposób lekki, ciekawy i jednocześnie merytoryczny - tak, by rozkochać Was w kulturze na dobre!

 

"SMERFY"

animowany, reż. Raja Gosnell

Ponoć pewnego dnia ludzie z wytwórni Sony zawitali do Juzcar, uroczej wioski w Andaluzji i zaproponowali mieszkańcom: my damy farbę i zrobimy Wam reklamę, a w zamian za to wasza wioska stanie się wioską smerfów i będzie promować nasz najnowszy film „SMERFY 3D”. Zorganizowano głosowanie i mieszkańcy poparli ten pomysł. 4200 litrów farby wystarczyło, by wymalować całe, liczące trochę ponad 200 mieszkańców Juzcar, łącznie z kościołem i ratuszem. Niektóre ściany budynków przedstawiają ulubione postacie z bajki. Nie brakuje też gigantycznych rzeźb Papy Smerfa czy Smerfetki.

Zobaczcie sami!

Dzięki przemalowaniu na niebiesko Juzcar stała się wyróżniającą miejscowością na mapie hiszpańskich pueblos blancos (białych miasteczek). Pojawiły się tutaj knajpy, kawiarnie i bary. Poza tym co weekend organizowane są dodatkowe atrakcje.

 

  

 

Wiecie, że Smerfy zostały wymyślone przez belgijskiego rysownika Pierre’a Culliforda w 1958 roku? Początkowo były tylko drugoplanowymi postaciami w opowieści o paziu Johanie i giermku Sójce, podróżujących po średniowiecznej Europie. Tak mocno przypadły jednak do gustu publice, że wkrótce dostały swój własny komiks, a później serial animowany, który podbił świat.

 

Ciekawostka:

„Los Pitufos” – po hiszpańsku to Smerfy.

Smerfetka to “Pitufina”,

Papa Smerf to “Papá Pitufo”,

Ważniak to “Pitufo Filósofo”.

 

„LISTA SCHINDLERA”

amerykański dramat wojenny, reż. Steven Spielberg, (1993)

 Film oparty jest na faktach i opowiada o wydarzeniach z czasów II wojny światowej, których głównym bohaterem jest Oskar Schindler – niemiecki przemysłowiec ratujący ponad 1000 Żydów.

Dziś można poznać tę historię, zwiedzając Kraków śladami filmu. Pierwszym punktem będzie Dworzec Kraków Główny, który pokazano w scenie pożegnania Oskara Schindlera (Liam Nesson) z jego żoną Emilią (Caroline Goodall). W filmie zobaczymy również Bazylikę Mariacką, ulicę Straszewskiego, gdzie w czasie wojny mieszkał Oskar Shindler, a także siedzibę Gminy Wyznaniowej Żydowskiej, która w filmie „wystąpiła” jako siedziba Judenratu, Most im. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz „najpiękniejsze podwórze Kazimierza” zwane podwórkiem Schindlera, gdzie nakręcono wiele ujęć m.in. z udziałem 13-letniej wówczas Anny Muchy.

W filmie widzimy je, kiedy Niemcy wypędzają ludzi z domów, a przez balkony wyrzucają ich dobytek. Schodami na podwórko zbiega rabin Menasze Lewartow (Ezra Dragan), który podnosi z ziemi swój Ausweis. Kilka minut później we wnęce pod schodami Adam Levy (Adam Siemion), mały chłopiec w mundurze Żydowskiej Służby Porządkowej, ukrywa Dankę Dresner (Anna Mucha) i jej matkę Chaję (Miri Fabjan).

Zobaczcie sami!

 

 

Dalej możemy udać się ulicami Ciemną i Szeroką, która była jednym z głównych plenerów filmu. Zwiedzanie warto zakończyć w Fabryce Emalia Oskara Schindlera przy ul. Lipowej.

Zerknijcie do wnętrza:

Kliknijcie!

Na Placu Bohaterów Getta, niemego świadka wielu bestialskich zachowań hitlerowskiego okupanta, znajdują się wymowne, symboliczne krzesła, które mieszkańcom Krakowa mają przypominać tragedię, jaka się rozegrała w tym miejscu...

Na krakowskim Kazimierzu jest wiele czarujących miejsc, stylizowanych na te z minionej epoki.

Zaglądnijcie tutaj:

Wystarczy kliknąć!